Na een onrustige nacht werd het eindelijk licht zoals op alle dagen. Vrijdag 18 maart een bijzndere dag want het uitwendige gedeelte van de CI werd aangesloten. De nacht slecht geslapen en eigelijk al de hele week al flink mee bezig geweest. Ikke zenuwachtig?, nee hoor want de fc hoef pas zaterdag te voetballen. Of mensen die me succes wensten voor vrijdag, dan zei ik meestal waarom? wat is er vrijdag dan? Maar goed de smoesjes kunnen weer in de la want vandaag was het zover!
De dag ervoor toch even contact gezocht voor het geval dat de foutenparade met betrekking tot de afspraken nog niet voorbij was. Maar gelukkig bleek alles in orde te zijn en daar was ik dan alweer voor de zoveelste keer in het UMCG, als kind aan huis liep ik op autmatische piloot naar de KNO afdeling. Mijn pa was er al en dat veel te vroeg, en dat is wel grappig want meneer is meestal aardig rustig met veel zaken. Als 2 zenuwachtige jochies zaten we te wachten tot ik opgeroepen werd. Gelukkig duurde het niet lang.
I got him!
Eenmaal in het kamertje zag ik een aardige reiskoffertje vol met spullen, en het werd me uitgelegd dat ik deze meekreeg met alle spullen erin, en dat alleen voro het horen !! Maar goed overal heb je een snoertje en dingetjes voor tegenwoordig dus dan is een koffer wel snel gevuld. Er zit zelfs een afstandbediening bij. Ik had voor de Ci voor de kleur zwart gekozen met aan de bovenkant een metalicstreepje. Met die keuze was ik erg blij mee, het zag er echt mooi en strak uit.
Na wat gefriemel met wat bedrading en instellen van de ci kreeg ik hem op. Ik hoorde nog niets en het werd steeds spannder. Ik geloof dat ik op het puntje van mijn stoel zat. He daar hoor ik wat, nou ja horen het was een al gerommel en gekraak. Ik zag dat er tegen mij gepraat werd maar kon er niets van maken, het gezegde werd nog vertaald in gepiep, gerommel en gekraak. Hier had ik al rekening mee gehouden want ik had me al goed laten voorlichten door anderen met een CI. Even gingen we terug naar de kleuterschool, als een klein jochie moest ik maan-dag en don-der-dag opzeggen. Nog steeds gepiep, ineens werd het anders, de man die de boel aansloot sprak tegen mij en ik kon er wat vanmaken, nog niet alles van de zin maar toch al heel wat! Daarna kon ik met de CI de dame die erbij was verstaan. Mijn pa inmiddels al zodanig opgewonden alsof zijn eerste kleinkind was gebeuren spraak tegen mij, nou ja sprak door de CI leek het net of hij de boel bij elkaar schreeuwde. Dat was natuurlijk niet zo, maar zo klonk het wel.
Het geluid is natuurlijk niet wat ik gewend was, het klonk wat blikkerig, computerachtig, maar goed dat is normaal, en zoals ik gehoord heb de laatste jaren was ook niet veel soeps meer. Na de instalatie gingen we nog even koffie drinken in het UMCG en dat deden we bij de waterval (voor de mensen die bekend zijn in het umcg) Mensen, ik hoorde het gekletterd van het water net alsof ik naast een of andere grote waterval stond in zuid-amerika. opeens hoorde ik met veel lawaai zn golfkarretje aan komen rijden. Deze geluiden heb ik daarvoor nooit echt gehoord. Trouwens het lawaai van het karretje had alles kunnen zijn, dus het geluid was nog niet te koppelen aan een voorwerp. Daarna ben ik nog even op het werk geweest maar dat was niet echt een goed idee, veel te veel geluiden ineens. Ik hoorde me zelf nu ook tikken op het toetsenbord en niet alleen van mij maar ook van mijn andere 2 collega's die er op dat moment waren! Dus maar snel naar huis gegaan om rustig te wennen aan alles.
Kortom weer een grote stap gezet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten