Deze week alweer de laatste ronde van instellen op umcg en oefenen op Kentalis. De CI werd weer wat anders ingesteld en de test met woordjes werd natuurlijk ook niet overgeslagen. Ik ben 3 weken geleden begonnen met een score van 15 procent, vorige week was het al opgelopen naar een 70 procent score. Dat was al een vrij hoge score (vind ik zelf) Maar vandaag werd er een score behaald van maar liefst 85 procent! Het is natuurlijk geen tien maar een score als deze levert natuurlijk alleen maar blije gezichten op. Ik hoor duidelijk veel meer, dat was ook wel gebleken uit de gehoortesten (de piepjestest). Tijdens deze test bleef ik maar drukken op het knopje als ik weer eens een aantal piepjes hoorde, dat was in het kort verleden wel erg anders. Toen had ik het idee dat ze zomaar gestopt waren met de testjes maar ja als je een lange reeks van tonen niet hoort kan je lang wachten. Maar goed dat is verleden tijd.
Na het bezoekje in het UMCG weer richting Kentalis gegaan waar de koffie weer klaar stond. Eerst was er een gesprek met waarin werd ingegaan op thuis en werk situatie, wat nuttige informatie hierover meegekregen. Daarna werden er nog wat testjes gedaan waarbij ook de testjes die ik eerder tijdens het vooronderzoek (het kentalis-vooronderzoek) heb afgelegd. Hierbij waren de scores ook zeer goed te noemen, maar het ging ook allemaal zo goed dat ik hier ook niet anders dan een positief resultaat verwachte. We hebben ook even de tas met onderdelen bekeken die ik bij de CI heb mogen ontvangen. Kan voor elke dag een andere kleur kapje op mijn CI doen, en verder zijn er nog allerlei onderdelen waarvan ik vermoedt dat ik ze niet zal gaan gebruiken. Dat zie ik zijnde tijd wel. Veel onderdelen heb ik afgelopen weken uitgeprobeerd dus weet wat de tas mij te bieden heeft.
De revalidatie zit erop, ik mag op gezette tijden weer komen, over een maand en dan weer wat later. Het traject loopt eigenlijk nog wel even door. Na het ziekenhuis ben ik ook goed door de dames van Kentalis opgevangen. Niets anders dan respect, want voor dit werk heb je veel geduld nodig, en dat vooral mensen met een CI, want die krijgen ineens veel meer en dingen anders te horen en dat vergt tijd. De oefeningen waren goede leermomenten en niet alleen de oefeningen maar ook de andere aspecten maken de oefendagen zeer leerzame dagen van. Dat ik door de lesstof heen vloog had meer te maken met het feit dat ik (en ook wel een Beetje de CI) het goed hebben opgepakt. Horen is voor veel mensen vanzelfsprekend en dat was het voor mij ook. Wat ik hoorde vond ik normaal en zoals ik hoorde, hoorde ik punt. Daardoor heb ik zelf in de loop van de jaren een manier aangeleerd om te horen. Hoor ik echt wat er gezegd wordt of vulde ik de rest aan uit eigen archief? Maar goed dat was toen voor de CI.
Gisteravond zat ik muziek te luisteren, tja het kan! Weliswaar is het geluid heel anders en bij sommige soorten muziek is het wat rommelig en lijkt het net of de radio niet goed op de zender staat en de batterij bijna van leeg is. Maar bij veel nummers kan ik de tekst letterlijk verstaan!, en niet alleen de tekst de melodieën zijn voor mij ook plaatsbaar. Dit maakt de muziekbelevenis toch weer heel anders, dat maakt het vrij uniek zoals ik het beleef doet haast niemand. Met een traan van blijschap blèr ik met Springsteen mee, we go down to the River!
Na amper 3 weken kan ik al heel goed met de CI overweg, kan er mee telefoneren, gesprekken voeren (ook in drukke omgevingen), en kan horen wat er gezegd wordt op tv en in films. Alles bij elkaar kan je stellen dat het super gegaan is en dat allemaal in korte tijd. Misschien is het ook wel zo gelopen omdat ik de verwachtingen laag heb gehouden van te voren, maar ja zelfs de operatie is me erg meegevallen en bovendien prima gelukt. Daarom denk ik dat je met een goede instelling, juiste verwachtingen en een portie doorzettingsvermogen de juiste ingrediënten voor succes in handen hebt.
Ik heb nu een gehoor dat altijd stabiel blijft en hoef me dan niet druk te maken dat mijn gehoor achteruit zal gaan of niet. Het hele traject ging zeker snel vooral wanneer je bedenkt dat ik tot 24 oktober 2010niet eens precies van het bestaan van een CI afwist (ja dat was iets voor doven). Op 24 oktober ben ik in een sneltrein gestapt welke mij met een rotvaart me naar de eindbestemming heeft gebracht namelijk naar station ‘’ Het Nieuwe horen ‘’.
Rogier
Geen opmerkingen:
Een reactie posten